Blok 3. Przestrzenie Block 3. Spaces

Ich marzeniem jest znalezienie dla siebie domu. Domu, który mógłby stać się urzeczywistnieniem ideałów, którymi się kierują. Domu, który wymykałby się hiperinflacji i gentryfikacji, z którymi zmagają się europejskie miasta, w tym Amsterdam.

„Hotel Mokum” jest opowieścią o kolektywie, który zajął opuszczony od dawna budynek, zamieniając go w skłot i centrum kultury. Czy uda im się porozumieć z miastem i pozostać w tym miejscu? Czy ich protest przeciwko kryzysowi mieszkaniowemu oraz kryminalizacji skłotingu w Niderlandach odniesie sukces? Ich marzeniem jest znalezienie dla siebie domu. Domu, który mógłby stać się urzeczywistnieniem ideałów, którymi się kierują. Domu, który wymykałby się hiperinflacji i gentryfikacji, z którymi zmagają się europejskie miasta, w tym Amsterdam.

Co zostawić, a co próbować za wszelką cenę wziąć ze sobą? Czy przedmioty mają jakiekolwiek znaczenie w sytuacji, kiedy trzeba ratować życie? Marta Smerechynska żegna się ze swoimi ukochanymi roślinami, które musi pozostawić pod jednym z kijowskich mostów. Tam ludzie uciekający z kraju pozostawiają przedmioty, których nie mogą wziąć ze sobą. Niektóre mają jednak szczególne znaczenie dla byłych posiadaczy, niosąc ze sobą kawałek ich życia. Z tej przejmującej obserwacji spontanicznego magazynu rodzi się pożegnalny list do ukochanego miasta zagrożonego zagładą.

Wszystko spowija mgła, ciężko unosząca się nad wodą. Chwilę zajmuje nam odkrycie, że znajdujemy się na barce, powoli przewożącej pasażerów z jednego brzegu na drugi. Trwają – zamknięci w swoich samochodach albo wpatrując się w dal zza barierek na pokładzie. W tym zawieszeniu rodzą się niespieszne rozmowy. W jednym samochodzie para się kłóci, w drugim namiętnie całuje. Obrazy z życia obcych sobie ludzi, zgromadzonych w jednym miejscu, przepływają przed naszymi oczami, a następnie zanurzają się w wodnej toni. Piękne zdjęcia idealnie budują atmosferę tego zwykłego i jednocześnie niezwykłego miejsca.

Wysokie mury, kamery, tabliczki ostrzegające przed psami. Na ulicy tylko jeden człowiek, dzwoniący przez domofony do kolejnych zabunkrowanych w środku właścicieli. W czasie pandemii Jethro Westraad odwiedza swoje rodzinne strony w RPA – miasto Durban i odkrywa, że nic się tam nie zmieniło. Żyjący w bogatej bańce mieszkańcy i tak nie mają w zwyczaju wychodzić na ulice. Rozmowy, które odbywa z sąsiadami, stojąc przed zamkniętymi bramami ich domów, wydają się zabawne i ironiczne. Tak naprawdę odkrywa jednak ponurą prawdę o silnych podziałach społecznych w RPA, które mają swoje rasistowskie korzenie.

Norweskie wyspy Svalbard to najbardziej wysunięte na północ naszej planety miejsce zamieszkiwane na stałe przez ludzi. Chociaż wydaje się, że czas stoi tam w miejscu, równocześnie szybko ucieka, przybliżając z każdą chwilą nadciągającą katastrofę. Kiedyś skute lodem wzgórza nie stanowiły zagrożenia dla miejscowej ludności. Teraz coraz częściej dochodzi do lawin, które zbierają krwawe żniwo wśród mieszkańców. Nawet w najdalszym zakątku naszego globu, do którego dotychczas uciekano w poszukiwaniu spokoju i stałości, ludzie są obecnie zmuszeni do redefinicji świata, który znali.