Blok 6. W nowym miejscu Block 6. In a New Place

Tushar przyjechał z Indii do Estonii, żeby żyć razem z ukochaną. Zrezygnował z ciepła i słońca swojego kraju, wybierając na nowy dom chłodną część Europy. Teraz wyrusza w podróż do krewnych swojej partnerki żyjących w prowincji Võromaa, żeby nauczyć się, co znaczy być prawdziwym Estończykiem. W pełnej humoru opowieści o nabywaniu nowych zwyczajów pojawia się miejsce także na poważną refleksję nad tożsamością i tęsknotą za rodzinnymi stronami. Duet reżyserski tej osobistej historii tworzą Anna Hints, doskonale znana festiwalowej publiczności z filmu „Siostrzeństwo świętej sauny”, oraz jej partner – Tushar Prakash.

Jako dziecko Moha przedostał się z Maroka do Hiszpanii. Osiem lat później mieszka w małym mieście dzięki pomocy przyjaciół i wsparciu służb. Wchodzi w dorosłość i buntuje się przeciwko sytuacji, w której się znajduje. W pewien sposób jest jeszcze dzieckiem, które chciałoby marzyć, ale nie ma na to przestrzeni, kiedy każdy dzień niesie niepewność. Jego status prawny wciąż jest nieustalony, więc wszystko może się wydarzyć.

Abduweli jest ciepłym, mądrym człowiekiem, który często się uśmiecha i ma ogromny zapał do nauczania. Po powrocie do Chin z wyjazdu do USA chciał otworzyć przedszkole. Niestety jest także Ujgurem, dlatego zamiast nauczać, trafił do obozu. Był to moment, kiedy władze Chin po kilkumiesięcznych torturach wypuszczały jeszcze internowanych. Obecnie prawdopodobnie Abduweli nie przeżyłby pobytu w tym miejscu. Zaraz po uwolnieniu uciekł z kraju i wraz z rodziną znalazł schronienie w norweskim Bergen. Film jest zapisem jego podróży do Niemiec, gdzie spotyka się z byłym obozowym strażnikiem, aby zrozumieć, co myślą ludzie zatrudnieni przez totalitarny system do systematycznego niszczenia innych. Równocześnie musi zdecydować, czy kontynuować swoją misję ujawniania ludobójstwa na Ujgurach, czy też zostawić przeszłość za sobą, żeby uniknąć bolesnych wspomnień u swojej córki, która cierpi z powodu stanów lękowych wywołanych przez traumatyczne wydarzenia. 

Portugalia stała się miejscem schronienia dla ukraińskiej reżyserki, która postanawia nauczyć się portugalskiego i odnaleźć się w nowej dla siebie roli uchodźczyni. Jak mogłaby wyrazić silne emocje, które odczuwa, takie jak np. gniew, w prostych słowach, które potrafi wypowiedzieć w obcym języku? Ten filmowy esej składa się z lekcji języka oraz osobistych filmów i archiwalnych obrazów z Kijowa, ujawniając rozdarcie każdego, kto szuka bezpiecznego miejsca za granicą, tęskniąc jednocześnie za domem.